De gemeente Katwijk blundert door

De Kracht van Lokale politiek


In de vorige blog hebben we aandacht
gevraagd voor het fenomeen dat er de afgelopen jaren veel te veel geld is
verspild door de gemeente Katwijk. Een paar grote vissen werden daarbij als voorbeeld genoemd. We hebben ook beloofd om meer te zeggen over de weeffout in het gemeentebestuur van Katwijk die er voor zorgt dat er blijkbaar niet geleerd wordt van de gemaakte fouten. Dat er niks geleerd wordt blijkt ook uit nog twee door ons te behandelen voorbeelden. Ten eerste de zaak van de herinrichting van het centrum, inclusief het verknoeien van het Andreasplein. Een volgende keer bespreken we de locatiekeuze van de bibliotheek.

Gekluns en plaatsvervangende schaamte
Begrijp ons goed, we zijn helemaal niet verheugd om voor
de zoveelste keer weer een dramatische vorm van gemeentelijk disfunctioneren
aan het licht te moeten brengen. In het begin van deze raadsperiode hebben we ons
vertrouwen in het college uitgesproken. Het collegeprogramma zag er puik uit. Dat
wensenlijstje hadden we desgevraagd zo ondertekend als we er nog een enkel
eigen puntje aan hadden kunnen toevoegen. De bemanning had ook ons vertrouwen. 
Natuurlijk, waar gewerkt wordt worden ook fouten gemaakt, dat geldt voor
iedereen en voor alle partijen, ook voor de onze. Dus we hebben steeds
volgehouden dat we minimaal 80% tot 90% van de voorstellen prima vinden. De 10%
tot 20% die wijzelf net even wat anders zouden willen aanpakken betreft overigens
wel cruciale zaken. De inrichting van het centrum van Katwijk aan Zee is zo’n
belangrijke kwestie. Als dat project zo amateuristisch wordt uitgevoerd als
recent gebleken is, en in onze ogen tot zo’n suboptimaal resultaat leidt, dan schamen
we ons als lid van de gemeenteraad in feite kapot.
Populisme en zelfreflectie
Het is dat
we ons nog kunnen vasthouden aan een heel aantal goede dingen die in andere
portefeuilles zijn gepresteerd, maar anders zouden we toch weinig weerwoord
hebben tegen de lokale populistenpartij. Deze club heeft KiesKatwijk zwaar aangevallen
op de steun die we gegeven hebben aan het collegeprogramma. Overigens hebben ze
zelf nog nooit een originele, interessante of constructieve gedachte op tafel
gelegd. Het enige consistente is dat ze net als de Taliban tegen
bibliotheken zijn.
Zelfreflectie
is de populisten in ieder geval volkomen vreemd. Daar moeten wij van leren. We
moeten dus serieus onderzoeken of onze positieve grondhouding t.o.v. het
college gerechtvaardigd is. Als KiesKatwijk terugkijkt dan moeten we misschien wel
concluderen dat we destijds te naïef zijn geweest. De plannen waren prima maar
een organisatie besturen c.q. managen en er daadwerkelijk in de echte wereld echte
resultaten mee boeken is blijkbaar niet ieders werk. 
Gaandeweg komen er daarom scheurtjes
in het imago van dit college. In de gemeente Katwijk gaan gewoon teveel belangrijke
dingen mis. Het kan niet anders of er is hier een relatie met de kwaliteit van
sommige managers en/of bestuurders. Dat is een pijnlijke conclusie. En
nogmaals, wij vinden dat helemaal niet fijn.
Irritant
Het
verschil van KiesKatwijk met de collegepartijen is dat wij gewoon eerlijk per
beleidsonderwerp onze mening en ons onafhankelijk oordeel geven. Daarbij
proberen we een rationele en zakelijke invalshoek te benutten en noemen we
kwesties bij hun ware naam. Dat heet dualisme en dat kan wel eens irritant
overkomen. Misschien zijn we naast oprecht ook af en toe wat onnodig scherp of
kritisch, maar daar moet men in de politiek maar tegen kunnen. Volgens ons is
de gemeenteraad geen gezelligheidsvereniging. Sommige partijen lijken
graag die kant op te willen omdat dat zo lekker makkelijk is. Je hoeft minder
na te denken en je kunt je beperken tot vlakke clichéverhalen.
Gebrek aan tegenmacht
Emotiepolitiek,
feel-good-politiek, gebrek aan scherpte en vooral veel oppervlakkig politiek
correct gebabbel of elkaar pleasen en naar de mond praten is aan de orde van de
dag. Men is continu blij en verheugd en men staat continu in de bedank- en
feliciteerstand. Dat gedrag beperkt zich overigens niet uitsluitend tot de
coalitiepartijen. Er zijn natuurlijk allerlei psychologische, groepsdynamische
en opportunistische redenen voor die we maar even laten voor wat ze zijn.
Vermeng dat nog eens met een scheutje cliëntelisme, hier en daar het nodige
onvermogen om mythes en drogredenen door te prikken of om hoofdzaken van
bijzaken te onderscheiden. Het resultaat is in ieder geval dat er onvoldoende
“checks & balances” (tegenmacht) in het Katwijkse politieke systeem
aanwezig zijn. En dat is de kern van het probleem in het Katwijkse bestuur.
Vrolijk doorgaan
Doordat er
nooit consequenties zijn, en men in de meeste gevallen ondanks falen gewoon
zijn zin krijgt, blijft het blunderen vrolijk voortgaan. Elke put waarin een
kalf verdronken is wordt gewoon gedempt met de nodige belastingeuro’s uit de
gemeentespaarpot. En mede daardoor kunnen individuele bestuurders hun
persoonlijke ambities via de politiek blijven najagen en realiseren. En
daardoor kan ook een burgemeester het verschil maken, waar dat democratisch
gezien natuurlijk helemaal niet gewenst is.
Liefdadigheidspolitiek
Er zijn tal
van voorbeelden. Bij het geval van de huisvesting van arbeidsmigranten in
Katwijkerbroek zien we onder andere een vorm van eenzijdige belangenbehartiging
van grote werkgevers. Het belang van de buurtbewoners werd daaraan volledig ondergeschikt
gemaakt en wettelijke regels werden hiervoor foutief opgerekt. 
Net als bij het permanente
AZC bleek ook in deze zaak dat er in Katwijk objectief gezien gewoon
onvoldoende bouwgrond voor deze bijzondere vormen van huisvesting beschikbaar is.
In de omliggende gemeenten is die situatie aantoonbaar een stuk gunstiger. Dat
zou in het geval van het AZC ook op tafel gekomen zijn als men de wettelijke regels
goed had toegepast. Om die reden heeft KiesKatwijk zich tegen beide voorstellen
verzet. Helaas wilde een groot deel van de raad graag aan
liefdadigheidspolitiek doen.
Zeven strategische blunders
Terug naar
de droeve actualiteit van het Andreasplein. Op dit dossier is weer ouderwets
geblunderd. We publiceren in de Katwijksche Post van deze week de zeven belangrijkste
strategische blunders van de gemeente Katwijk in deze kwestie. Als men hier mee
wegkomt dat is dat opnieuw een demonstratie van het mechanisme dat hiervoor
beschreven is en dat de ellende in stand houdt. We hebben alvast twee
voorbeelden gezien.
SGP
De SGP bedekt
alles met de mantel der liefde. Daar krijgen ze bij de verkiezingen de rekening
voor. SGP kiezers zitten niet te wachten op een broeder die zich als
voorvechter van de toeristische commercie opstelt, die tuintjes aanlegt op het
Andreasplein, en die het waterkunstwerk van de vorige SGP wethouder om zeep
wilde helpen. “Kosten geen bezwaar” is niet het standpunt dat de SGP in het
verleden hanteerde. Wethouder Koos van Dijk zei altijd “als het geld kost dan
hoeft het niet”. Dat is lang geleden.
De lokalen
De Lokalen
zijn vooral van de “leuke-dingen-voor-de-mensen-polletiek”. Veel diepgang zit
er niet in. De redenering is “een vistent is per definitie leuk, dus we vinden
verder alles prima”. Veel verder gaat het niet. Dat er door bestuurlijke
domheid tonnen aan overheidsgeld zijn verkwist is blijkbaar door hen niet
opgemerkt. Datzelfde zal wel gelden voor de zeven strategische blunders die we
daarom speciaal voor hen op een rijtje hebben gezet in de Katwijksche Post van donderdag
a.s..
Jaap
Haasnoot
Anna Marie van der Plas
Jacco van Duijn

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com