Een
punt maken
punt maken
In een televisie-interview met RTVKatwijk zei burgemeester
Wienen (CDA) dat het College van B&W niet “handig” had geopereerd door het
voorstel voor het Cultuurhuis vlak voor de verkiezingen te lanceren. Naar zijn
zeggen willen politieke partijen dan “een punt maken”. Persoonlijk vind ik dit
een ergerniswekkende uitspraak die een bepaalde denkwijze blootlegt die
kenmerkend is voor de oude politiek. En de kwestie Cultuurhuis is inderdaad een
duidelijk voorbeeld waarbij die kenmerken glashelder naar voren komen.
Wienen (CDA) dat het College van B&W niet “handig” had geopereerd door het
voorstel voor het Cultuurhuis vlak voor de verkiezingen te lanceren. Naar zijn
zeggen willen politieke partijen dan “een punt maken”. Persoonlijk vind ik dit
een ergerniswekkende uitspraak die een bepaalde denkwijze blootlegt die
kenmerkend is voor de oude politiek. En de kwestie Cultuurhuis is inderdaad een
duidelijk voorbeeld waarbij die kenmerken glashelder naar voren komen.
Onhandig
B&W heeft hier samen met de belangengroep van de
winkeliers in de Princestraat in alle stilte een plannetje uitgedacht om het
Andreasplein vol te bouwen met een publiekstrekker. In die filosofie hoort ook
dat men de Zwaaikom definitief de nek omdraait want dat zou maar ten koste gaan
van de omzet in de Princestraat. Vervolgens werd dit gedachtegoed door een
aantal externe bureaus in een Masterplan geboetseerd. Daarna was het de
bedoeling om het verhaal even handig en efficiënt door het
besluitvormingskanaal en door de strot van de bevolking te duwen. Helaas ging
dit mis en dat kwam dus blijkbaar doordat het College niet “handig” genoeg was
en niet omdat het een slecht voorstel is.
winkeliers in de Princestraat in alle stilte een plannetje uitgedacht om het
Andreasplein vol te bouwen met een publiekstrekker. In die filosofie hoort ook
dat men de Zwaaikom definitief de nek omdraait want dat zou maar ten koste gaan
van de omzet in de Princestraat. Vervolgens werd dit gedachtegoed door een
aantal externe bureaus in een Masterplan geboetseerd. Daarna was het de
bedoeling om het verhaal even handig en efficiënt door het
besluitvormingskanaal en door de strot van de bevolking te duwen. Helaas ging
dit mis en dat kwam dus blijkbaar doordat het College niet “handig” genoeg was
en niet omdat het een slecht voorstel is.
Politiek
= Marketing
= Marketing
Politiek draait dus niet om een open, eerlijk of principieel
inhoudelijk verhaal. Het heeft in die visie meer te maken met handige
marketing, manipulatie of verkooptechniek. Bovendien gaat men er daarbij als
vanzelf van uit dat de Gemeenteraad buiten de verkiezingstijd minder kritisch
is. Men vindt het blijkbaar normaal dat politieke partijen zich in de
verkiezingstijd meer gelegen laten liggen aan de mening van de kiezer en dat ze
in een andere periode ook heel andere meningen zouden kunnen hebben.
inhoudelijk verhaal. Het heeft in die visie meer te maken met handige
marketing, manipulatie of verkooptechniek. Bovendien gaat men er daarbij als
vanzelf van uit dat de Gemeenteraad buiten de verkiezingstijd minder kritisch
is. Men vindt het blijkbaar normaal dat politieke partijen zich in de
verkiezingstijd meer gelegen laten liggen aan de mening van de kiezer en dat ze
in een andere periode ook heel andere meningen zouden kunnen hebben.
De
participatiemaatschappij moet van twee kanten komen
participatiemaatschappij moet van twee kanten komen
KiesKatwijk is het helemaal met de burgemeester eens dat
de casus Cultuurhuis laat zien dat er niet professioneel gehandeld is. Dat
heeft vooral met de inhoud van het voorstel en met de procesgang daarvan te maken
en veel minder met onhandige timing. Het ligt ook aan het feit dat een
inspraakritueel aan het einde van een besloten traject niets met participatie
te maken heeft. Gebrek aan professionaliteit blijkt ook uit het feit dat men
niet in staat is om van eigen fouten te leren. Het project Duinvallei is
namelijk weer op precies dezelfde wijze georkestreerd. Samen met de
projectontwikkelaar plannetjes uitbroeden en de discussie daarover zo lang
mogelijk buiten de openbaarheid houden. En in het besluitvormingsproces de
gemeenteraad via kleine stapjes de fuik inlokken totdat men niet meer terug
kan. Het publiek komt aan het einde van de rit aan de beurt als alle
beslissingen genomen zijn. Er rest dan nog een rituele inspraakdans die als een
wassen neus te kwalificeren is.
de casus Cultuurhuis laat zien dat er niet professioneel gehandeld is. Dat
heeft vooral met de inhoud van het voorstel en met de procesgang daarvan te maken
en veel minder met onhandige timing. Het ligt ook aan het feit dat een
inspraakritueel aan het einde van een besloten traject niets met participatie
te maken heeft. Gebrek aan professionaliteit blijkt ook uit het feit dat men
niet in staat is om van eigen fouten te leren. Het project Duinvallei is
namelijk weer op precies dezelfde wijze georkestreerd. Samen met de
projectontwikkelaar plannetjes uitbroeden en de discussie daarover zo lang
mogelijk buiten de openbaarheid houden. En in het besluitvormingsproces de
gemeenteraad via kleine stapjes de fuik inlokken totdat men niet meer terug
kan. Het publiek komt aan het einde van de rit aan de beurt als alle
beslissingen genomen zijn. Er rest dan nog een rituele inspraakdans die als een
wassen neus te kwalificeren is.
Echte
communicatie
communicatie
Als KiesKatwijk het voor het zeggen zou hebben dan
zouden we in ieder geval voor de belangrijke onderwerpen die er toe doen, en
daar zijn zowel de projecten Duinvallei als de inpassing van de N206 een prima
voorbeeld van, al zeer vroegtijdig met inwoners en hun vertegenwoordigers
communiceren. Je kunt de denkkracht van burgers benutten, en je kunt de dilemma’s
die er zijn in die dialoog prima open op tafel leggen en daar over brainstormen
met burgers. En dan wel uiteraard in het openbaar. Je kunt ook prima uitleggen
waarom je een bepaalde beleidslijn wilt volgen. Tenminste, zolang je geen
verborgen doelstellingen hebt die je liever niet wilt openbaren. Zo is
democratie bedoeld.
zouden we in ieder geval voor de belangrijke onderwerpen die er toe doen, en
daar zijn zowel de projecten Duinvallei als de inpassing van de N206 een prima
voorbeeld van, al zeer vroegtijdig met inwoners en hun vertegenwoordigers
communiceren. Je kunt de denkkracht van burgers benutten, en je kunt de dilemma’s
die er zijn in die dialoog prima open op tafel leggen en daar over brainstormen
met burgers. En dan wel uiteraard in het openbaar. Je kunt ook prima uitleggen
waarom je een bepaalde beleidslijn wilt volgen. Tenminste, zolang je geen
verborgen doelstellingen hebt die je liever niet wilt openbaren. Zo is
democratie bedoeld.
KiesKatwijk
is voor meer openheid
is voor meer openheid
Wijkraden zijn in dit verband belangrijke platforms,
maar alleen als ze werkelijke legitimiteit hebben, actief en communicabel zijn
en representatief voor de wijkachterban. Als je burgers niet als idioten of als
tegenstanders ziet maar als medespelers krijg je al snel heel andere verhoudingen
dan in de huidige omstandigheden. Nu zien we toestanden waarin een ouderwetse
bovenmeester in een soort vijftiger jaren benadering de meute probeert dom te
houden of voor of achter zijn karretje probeert te spannen. Dat gebeurt
bijvoorbeeld door het manipuleren van de informatiestroom. De inhoud van het
persbericht van deze week onder de titel “Katwijk werkt aan betere
bereikbaarheid” is daar weer een treffend voorbeeld van. Er komt een besloten
klankbordgroep die over wat franjes en bijzaken maar niet over de inhoud mag
meepraten. Ze vergaderen eens per twee maanden. En vervolgens komen de nu al
bekende maar nog geheime plannen van de projectontwikkelaar en B&W over Duinvallei pas na
de verkiezingen in de openbaarheid. Op dat moment gaat men roepen dat
ondertunneling van de N206 echt niet betaalbaar is en dat er in dat gebied minstens
400 huizen in voornamelijk hoogbouw moeten komen.
maar alleen als ze werkelijke legitimiteit hebben, actief en communicabel zijn
en representatief voor de wijkachterban. Als je burgers niet als idioten of als
tegenstanders ziet maar als medespelers krijg je al snel heel andere verhoudingen
dan in de huidige omstandigheden. Nu zien we toestanden waarin een ouderwetse
bovenmeester in een soort vijftiger jaren benadering de meute probeert dom te
houden of voor of achter zijn karretje probeert te spannen. Dat gebeurt
bijvoorbeeld door het manipuleren van de informatiestroom. De inhoud van het
persbericht van deze week onder de titel “Katwijk werkt aan betere
bereikbaarheid” is daar weer een treffend voorbeeld van. Er komt een besloten
klankbordgroep die over wat franjes en bijzaken maar niet over de inhoud mag
meepraten. Ze vergaderen eens per twee maanden. En vervolgens komen de nu al
bekende maar nog geheime plannen van de projectontwikkelaar en B&W over Duinvallei pas na
de verkiezingen in de openbaarheid. Op dat moment gaat men roepen dat
ondertunneling van de N206 echt niet betaalbaar is en dat er in dat gebied minstens
400 huizen in voornamelijk hoogbouw moeten komen.
Kierewiet
De oude politiek denkt blijkbaar echt dat u van lotje
getikt bent. Slechts eens in de vier jaar hebt u bij de verkiezingen de kans om
een duidelijk signaal af te geven met betrekking tot hoe u over dit soort zaken
denkt. Benut die kans op 19 maart a.s.. Andere politiek vraagt nieuwe mensen.
getikt bent. Slechts eens in de vier jaar hebt u bij de verkiezingen de kans om
een duidelijk signaal af te geven met betrekking tot hoe u over dit soort zaken
denkt. Benut die kans op 19 maart a.s.. Andere politiek vraagt nieuwe mensen.
Lees ook dit artikeltje dat aardig weergeeft welke nieuwe bestuurlijke praktijk wij voorstaan: Link
Één reactie
Zeer interessant artikel op Gemeente.nu. Sluit aan op mijn stelling dat onze huidige partijpolitiek, als controle op het bestuur, failliet is. Vernieuwing zullen we helaas niet zien, omdat die vanuit de politiek zelf moet worden geinitieerd, want die is te veel gehecht aan de eigen positie. Daarbij ontbreekt in het algemeen nu eenmaal het inzicht, of zelfs het intellect, om zich daadwerkelijk om de primaire taak – het behartigen van het belang en welzijn van de inwoners – in te zetten. Zoals in de Amerikaanse juryrechtspraak, zouden leden van de gemeenteraad bij toerbeurt moeten worden aangewezen (wel voldoen aan enkele minimale kwaliteitseisen), en daarvoor ontslagbescherming moeten genieten – en volledig door de gemeente in hun tekort aan inkomen moeten worden gecompenseerd.