Wie het kleine niet beheerst is het grote niet weerd.
Voetpad Julianabrug als lakmoestest voor bestuurlijk vermogen.
Het hoofdontwerpprincipe van het voetpad aan de westzijde van de
Julianabrug was niet het maken van een adequaat voetpad maar
het voorkomen dat fietsers zich op enigerlei wijze illegaal toegang
zouden verschaffen tot dat voetpad met hun rijwiel. Als je dat domme
principe doortrekt en algemeen toepast zouden we in Katwijk voortaan
geen flats met lift meer kunnen bouwen. Want we willen immers niet dat
iemand vast komt te zitten in de lift ?
Het is echt om moedeloos te worden dat er dus weken aan zo’n ontwerp
wordt gewerkt. En dat de voorstellen vervolgens allerlei ambtelijke en
bestuurlijke niveau’s hebben gepasseerd zonder die gekkigheid af te
schieten. Beschikt er dan niemand in het gemeentefort over een redelijk
denkvermogen ? Heeft dan niemand het lef om te zeggen dat het anders
moet ? Vervolgens kwamen er nog een aantal insprekers terecht
constateren dat het plan niet deugde. Het college stoomde met oogkleppen
op dom door. En dus moest de gemeenteraad het zeggen als laatste
hinderpaal.
De wethouder vond het allemaal maar normaal dat je
een voetpad neerlegt waar in de route een flink stuk wordt weggelaten,
waarna je via trappen en een omweg op je bestemming kunt komen. Hij
beschouwt zichzelf als leek en is slechts doorgeefluik voor wat zijn
“ingenieurs” hebben bedacht. Wat is dan je toegevoegde waarde ? En
waarom heeft het college er geen stokje voor gestoken ? Wilde men deze
collega misschien bewust een blauwtje laten lopen ?
Kijk hier naar de schokkende beelden: