Tegels er uit, plantjes er in

De Kracht van Lokale politiek


Hittestress en groen-allergie
Een aantal
maanden geleden diende KiesKatwijk een
motie in. Ons voorstel was: meld je
als gemeente Katwijk aan als lid van www.operatiesteenbreek.nl (OS). OS is een organisatie die tot doel heeft mensen bewust te maken van de noodzaak
van “groen” in onze omgeving. De negatieve gevolgen van verstening worden
daarbij onder de aandacht gebracht. Minder groen in de tuin betekent minder
vogels, insecten en andere dieren. Kortom minder leefbaarheid. En hoe eng we ze
soms ook vinden, ons voortbestaan hangt ook af van het voortbestaan van deze beestjes.
Bovendien is een tuin met groen veel koeler en gezelliger. In deze tijden, waarin de
temperaturen ’s zomers steeds hoger oplopen zeker niet onbelangrijk. Hittestress
heet het nieuwe probleem in woonwijken.

Mooi, maar je kunt hier ook een prachtige klimhortensia neerzetten, wel
in de volle grond.

Not-invented-here-syndroom
De motie
werd destijds afgewezen vanwege de kosten (2500,- p/j). De wethouder volgde lijdzaam het advies van zijn ambtenaren en vond dat “we het
zelf wel konden.” Dit in tegenstelling tot steden als Groningen, Leeuwarden,
Den Haag, Amersfoort, Eindhoven, Maastricht, Leiden, Leiderdorp enz. die wel
allemaal lid zijn en het programma uitvoeren. 
Ja, Je hebt wat voor de deur, maar ook eigenlijk
ook net niks. Haal er een rijtje tegels uit en zet het vol met planten. De
plantenboer geeft  je graag advies.

 Hanging bastards
Het “zelf doen” bestond o.a. uit het ophangen van  “hanging baskets” op  doorgaande en vooral voor de commercie
interessante straten. Mooi, want groen maakt ook gelukkig, alleen wel met een
kostenpost van 25.000.-. Tien keer het bedrag
van OS. Bovendien werd aan het echte doel, de inwoners bewust maken van de noodzaak
van meer groen aan gevels en in tuinen, volledig voorbijgegaan. Een
ridicuul flutonderzoekje op de vrijdagmarkt laat ik hier even buiten beschouwing.

Gelukkig vonden wij
toch nog een gezellig geveltuintje, twee naast elkaar zelfs. Het kan dus wel.

Onderzoekt alle dingen…
Wij besloten
tot een eigen onderzoek en begonnen vlakbij. De Varkevisserstraat is kaal, met
hier en daar een bloempot naast de deur. Na de twee geveltuinen in de
Varkevisserstraat (yes!) sloegen wij de Waal Malefijtstraat in. Helaas, nog niet
een simpele duindoorn te zien, waarvan er vroeger zoveel onder het raam werden geplant,
vaak meegenomen als stekjes uit de duinen. Ze waren ze er niet meer. 

Een van de geveltuinen in de
Varkevisserstraat.
Is dit mooi of niet? En bovendien lever je zo een
belangrijke bijdrage aan je leefomgeving,  (bijen, vlinders enz.)  

Aha Erlebnis
Maar toen,
bijna aan het einde van de straat aangekomen zagen wij plots een mooie
klimplant naast een voordeur. Even fotootje maken. Omdat er iemand voor het
raam zat besloten wij eerst aan te bellen. Fam. Koning stond er op een keramieke
vis. Geen Katwijkse naam, wij werden nieuwsgierig.
In de
deuropening verscheen een verbaasde maar vriendelijke, oudere meneer. Tuurlijk
mochten wij een fotootje maken. Hoe oud de klimplant was? Zeker een jaar of 25,
de naam was hem even ontschoten.
Onze missie
Wij
vertelden over onze missie: mensen enthousiast maken om meer groen op hun erf
en gevel  te planten en over de foute
nieuwe mode van betegelde erven met zwarte, plastic meubels. Hij was het
helemaal met ons eens en wij moesten direct achterom komen kijken. (In het slopje
nostalgie in de vorm van een houten droogrek, zelfgemaakt en nog wekelijks
gebruikt).
Oase
Het
plaatsje achter het huis bleek een oase van rust en koelte. Mevrouw Koning kwam
er ook gezellig bij en meneer barstte los. Hij vertelde dat zijn vader uit
IJmuiden kwam, maar dat hij zelf in Katwijk was geboren. Dat was te horen.
“Mijn vrouw
en ik wonen hier al vanaf het begin. Toen had je nog mannetjes die in nieuwe woonwijken
langs de deuren kwamen om boompjes te verkopen. Van alles en nog wat, appelboompjes, perenboompjes, etc.. Iedereen had achter het huis wel een boompje. Ik heb ze
allemaal zien verdwijnen. Iedere keer als er weer nieuwe mensen kwamen
verdween als eerste de boom en kijk nou eens over de schutting”.
Op mijn
tenen staand overzag  ik een rij houten
schuttingen en muren. Geen kruin van een boom te zien.

Das war damals
“Allemaal
weg!” zei meneer Koning, zwaaiend met zijn armen. “De mensen willen geen natuur
meer, teveel werk denk ik.” Ondertussen keek ik mijn ogen uit. Was dit echt een
klein erfje in de Waal Malefijtstraat ? Het oogde meer als een volwaardige tuin
op een ruime lap grond. In een hoek stond een prachtige boom, een plataan volgens
meneer Koning. “Daar zitten wij heerlijk koel als het warm weer is.”
De gunfactor
Ik zag dat
de boom vlak tegen de scheidingsmuur van de buren stond en vroeg of er geen
bezwaar kwam van de andere kant. “Neen,” schudde meneer Koning, “als ze het te
veel vinden knippen ze het af.” Op mijn vraag of er ook tijdens de herfst geen
commentaar kwam vanwege vallend gebladerte schudde hij weer zijn hoofd.
“Nooit wat gehoord, het zijn goeie mensen. Wanneer je zo dicht op elkaar woont
als hier, moet je elkaar wat gunnen”. Die gunfactor kennen we ook uit de politiek.
Een logeerkonijn, een geit en een eigenwijze
bok
Behalve de
plataan zie ik nog een andere boom, een hok met een zeer nieuwsgierig konijn, inclusief
een aparte ruimte met een logeerkonijn (van de klânkinderen), een enorme
hoeveelheid fuchsia’s (hobby van meneer) en een prachtig geschilderd schuurtje.
“Daar hadden we vroeger twee geitjes in”, vertelt meneer. “En daarvoor een bok”,
vult mevrouw aan. “Dat was er een hoor, als we met de kinderen naar duin
gingen, mocht hij mee. Die bok duldde niemand naast mijn man. Alleen hij mocht
er naast lopen”. Die eigenwijze bok schijnt ook in de politiek wel eens te worden waargenomen.

Cadeautje
Ik neem
afscheid en vraag toestemming om ons gesprek op de KiesKatwijk site te
plaatsen. Vinden ze geen probleem. Sterker nog: ik moet vooral terugkomen als
ik nog wat wil weten. Deze ontmoeting was voor mij als een cadeautje. “Morgen
gaan we weer om braam!” riepen ze mij nog na.  
Ik besef ook
wel dat een  dergelijk tuintje er niet
voor iedereen in zit. Toch zegt het wat over het leven met de natuur, vroeger en
nu. Daar moeten we echt iets aan gaan doen met z’n allen. De politiek kan hier iets mee doen door mee te gaan in het programma dat Operatie Steenbreek voorstelt.
Wordt vervolgd
Door dit
prachtige voorbeeld bewaar ik de tips voor “kale-tuinen-bezitters” voor de
volgende keer. Onderwerp: “Hoe mijn “coole” maar totaal niet koele tuin om te
toveren in een onderhoudsarme, groene tuin waar ik toch nog speelruimte voor de
kinderen heb en een zithoek voor onszelf.”
Tips en foto’s
van mensen die het groene licht al hebben gezien zijn zeer welkom!
Hartelijke
groe(n)ten,
Team
KiesKatwijk

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com