Windmolens op zee, een hoofdpijndossier

De Kracht van Lokale politiek


Minister
Kamp wil een paar honderd windmolens in de Noordzee zetten. Goed plan zou je
denken want op zee staat de meeste wind en heb je geen problemen met
omwonenden. Toch heeft de minister met zijn windhandel nogal wat storm geoogst
want hij wil de molens zo dicht mogelijk op onze kust plaatsen om daarmee
kosten te besparen. Niemand is natuurlijk tegen het opwekken van niet-fossiele
energie, overigens alleen zolang dat niet in de eigen achtertuin plaatsvindt
natuurlijk. Nu is dat laatste voor de kustgemeenten wel het geval dus die zijn daardoor
plotsklaps wakker geschrokken. Dat wil zeggen, de molens komen zelfs in de
voortuin, en dat wordt vooral gezien als een probleem voor het toerisme.
Eerlijk gezegd weet ik nog niet wat ik van deze zaak moet vinden want er zitten
nogal veel verschillende aspecten aan.
Toeristen belangrijker dan inwoners
?
Er zitten zelfs
een paar pijnlijke kantjes aan want een gemeente als Katwijk heeft zelf al
windmolens gepland in de eigen achtertuin langs het Valkenburgse Meer. Kijk HIER maar eens. KiesKatwijk
is daarop tegen maar andere partijen heb ik er niet over gehoord. Ik kan u
verzekeren dat die Valkenburgse molens veel dichter bij de woningen van onze
inwoners liggen dan de 10 of 12 mijlszone die Kamp aanhoudt. Zijn toeristen dan
belangrijker dan de eigen inwoners hoor ik u vragen ? Hierover moet ik eens diep
nadenken, als ik verderop in deze beschouwing tot een ingeving kom dan zal ik
die zeker met u delen. Het valt me wel op dat de kustgemeenten het vooral over
geld hebben in hun argumentatie.
Bommetje
De zaak van
de windmolens voor de kust is door het Rijk op deskundige wijze door de
bureaucratische bestuurlijke molens gemanoeuvreerd, en dat betekent o.a. dat
men zo lang mogelijk “onder de radar gevlogen heeft”. Nu de minister vlak bij
het doel is moet hij natuurlijk wel even naar een veilige hoogte klimmen om het
bommetje op het doel te kunnen krijgen. De kustgemeenten hebben hem dus nu pas,
nu het te laat is, op de radar gekregen. Ondergetekende heeft twee jaar geleden
al gewaarschuwd voor de gevaarlijke missie van Kamp, lees het onder aan het bericht dat u via deze LINK kunt bereiken maar na.
Transparante windmolens
Grappig dat
een kustwethouder tijdens een bijeenkomst klaagde over de voor het publiek nogal
ondoorzichtige werkwijze van de Rijksbestuurders. De gemeentebestuurders doen
zelf namelijk niet anders bij “gevoelige dossiers” en krijgen dus eigenlijk een
koekje van eigen deeg. Zie de kwestie van de Valkenburgse windmolens als een
lichtend voorbeeld of meer recent het onderzoek naar de vestigingsplaats voor een
permanent AZC in Katwijk. Daarmee praat ik dus niks goed maar ik wijs er alleen
maar op dat beroepsbestuurders op alle niveaus meestal gekenmerkt worden door
dezelfde beroepsdeformaties. Iets meer zelfreflectie en relativeringsvermogen
zou ze daarom sieren.
Onderbuikpolitiek
Sorry voor dit flauwe grapje
Maar goed,
met deze losse kanttekeningen hebben we nog geen standpunt geformuleerd.
Besturen is het afwegen van voor- en nadelen om vervolgens beargumenteerd tot
een keuze te komen. Daarbij moet je wel eens uit twee kwaden kiezen hebben we op deze plek al vaker geconcludeerd en moet
je naar onze mening de ratio voorop stellen en de onderbuik in toom houden. De heer Freud heeft
daar een theorie over heb ik begrepen maar laten we het deze keer een
beetje bestuurskundig houden. Ik ben er qua standpuntbepaling nog niet helemaal uit moet ik bekennen.
Energieakkoord is leidend
Het
energiebeleid is een zaak van het Rijk. Dat is mooi want daarom hoef ik me als
gemeenteraadslid in ieder geval niet druk te maken over de voor- en nadelen van
allerlei soorten energieopwekking. Ik heb wel begrepen dat minister Kamp haast
heeft met de windmolens want er is een energieakkoord
getekend met zo’n beetje iedereen die er toe doet in Nederland. Helaas is KiesKatwijk
daarbij overgeslagen. In het verlengde van dat akkoord heeft de Tweede Kamer
zich op 25 maart jl. al in grote meerderheid uitgesproken voor het realiseren
van drie grote windmolenparken voor de kust van Nederland: LINK  
De karavaan gaat door ….
Ik heb dat
debat destijds voor u gevolgd en neemt u van mij aan dat er geen weg terug meer
is. Die windmolens komen er dus gewoon op de Noordzee, daar is geen twijfel
over mogelijk. De hamvraag is of iemand er op rijksniveau zin in heeft om in
deze fase van de strijd 900 miljoen euro extra uit te geven om ze wat verderop
in zee achter de horizon te plaatsen. Dat betekent dat iemand c.q. een ander
ministerie 900 miljoen moet inleveren, want de staatsschuld of de belastingen
ophogen is ondenkbaar in de huidige omstandigheden. Ik hoor wel van de
landelijke politieke partijen hoe ze dat gaan oplossen. De cijfers van de
kustgemeenten worden natuurlijk direct van tafel geveegd.
Eigen verantwoordelijkheid nemen
Blijft de
vraag welke positie de gemeenteraad in deze zaak moet innemen. Ik heb al gezegd
dat ik het nog niet weet en dat ik nog enige bedenktijd nodig heb. De enige
houvast die ik heb is eens te kijken naar soortgelijke zaken uit het verleden.
Dat moeten dus kwesties zijn waarbij er een landelijk besluit of landelijk
belang speelt, waarbij de gemeente aan de ontvangende kant zit c.q. iets moet
inleveren of presteren dat nadelig kan uitpakken voor de eigen bewoners.
Een zeer
recent voorbeeld is natuurlijk de vraag naar een permanente vestiging van een
AZC binnen onze grenzen. Het sleutelbegrip in de raadsbespreking was “eigen verantwoordelijkheid nemen”, een
Balkenendiaans begrip dat alles of niets kan betekenen. Naast deze kwestie
noemde ik eerder ook de windmolens langs het Valkenburgse Meer. Maar die
laatste zaak zou je wat breder kunnen trekken. Die molens zijn direct verbonden
met de wens van hogere overheden om onze groene long met ons laatste stukje
uitzicht te verpesten met een woonwijk van allure, die het algemeen belang zou
representeren. 
Lucebert versus Dagobert Duck
Hé, dat is
grappig ! Het gaat bij de gebiedsontwikkeling op het voormalig Vliegkamp
Valkenburg over bijna exact dezelfde afweging. Als je de zaak goed ontleedt
gaat het in beide kwesties over de natuurlijke omgeving, een groene long of een
natte plens, tegenover de macht van het geld. Wat zie Lucebert ook al weer ? “Alles
van waarde is kwetsbaar”, of woorden van gelijke strekking. Dat geldt voor de
zee maar ook voor het laatste stukje groen en open landschap in onze omgeving. Beiden
hebben een onmetelijke waarde die nauwelijks in geld is uit te drukken.
Dubbele moraal
Het
standpunt van de verenigde kustgemeenten biedt perspectieven voor de groene
long op het Vliegkamp Valkenburg want een betrouwbare overheid zal je nooit
kunnen betichten van een dubbele moraal ! Hier ga ik eens over nadenken. De mens is toch wat meer dan een “homo economicus” en dus moet je in economische overwegingen ook die aspecten, die minder makkelijk direct in geld zijn uit te drukken of te waarderen, eigenlijk volwaardig meenemen. Natuur en recreatiemogelijkheden zijn buitengewoon schaarse goederen, die bijvoorbeeld ook zeer belangrijk zijn in de waardering van het vestigingsklimaat van een gemeente. Misschien
brengt me dat nog wat verder in de zoektocht naar een afgewogen standpunt over
de windmolens op zee. Als ik er uit ben laat ik het u weten !

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com