KiesKatwijk is tevreden

We hebben bij het onderwerp "Asiel en Integratie" op alle attentiepunten die we naar voren hebben gebracht toezeggingen gekregen vanuit het college van B&W. Er wordt dus geen beleid ontwikkeld voor uitsluitend nieuwe instroom van buitenlanders maar voor iedereen. Dat geldt natuurlijk wel heel pregnant voor het onderwerp huisvesting, maar ook voor alle andere onderwerpen, zoals educatie en inburgering. 

Onze wens of eis om ook voor jongeren, gescheiden mensen, en andere bijzondere doelgroepen te gaan bouwen is overgenomen. Daarmee kunnen we ook de braindrain beperken. Veel jongeren met een hogere opleiding gaan ergens anders wonen als ze gaan studeren of nadat ze zijn afgestudeerd. Gewoon omdat Dunavie het niet nodig vond om er ook voor hen te zijn. De corporatie heeft meer dan de helft van haar goedkoopste woningen inmiddels omgekat naar een duurdere categorie. Er komen steeds meer mensen met een kleine portemonnee en die zijn aangewezen op goedkope woningen. Aan hen mogen zelfs wettelijk geen duurdere huurwoningen meer worden aangeboden. Dit is een ernstig probleem waarvoor wij in het verleden al hebben gewaarschuwd en waarvoor wij toen ook concrete oplossingen hebben aangedragen. In overheidsland moet keer op keer de wal blijkbaar het schip keren. Dunavie heeft hier ernstige steken laten vallen. De gemeente moet nu haar verantwoordelijkheid pakken. Beter laat dan nooit. Wij hebben er goede hoop op dat dit nu gaat gebeuren onder druk van de aanzwellende vluchtelingenstroom.

Er zijn genoeg allochtonen die hier al langer wonen en die de taal nog niet goed spreken. Integratie is een must dus die doelgroep moeten we ook meepakken. Er zijn ook genoeg autochtone Nederlanders met taalachterstand (laaggeletterden) die moeten natuurlijk ook kunnen profiteren van programma's die we gaan opzetten. En zo zijn er nog heel veel andere onderwerpen op dit terrein. We moeten trouwens ook extra aandacht geven aan talentontwikkeling van mensen die wat meer kunnen, maar die van huis uit onvoldoende stimulans en steun meekrijgen om daar iets mee te kunnen doen. Het opleidingspeil in Katwijk is veel te laag. Echter dat zijn uitwerkingen. 

Het ging nu nog om de uitgangspunten en die concrete uitwerking in plannen en programma's komt in de volgende stap. KiesKatwijk is dus tevreden. Op deze manier wordt gewerkt volgens het gelijkheidsbeginsel, dat is niet alleen een kwestie van rechtvaardigheid maar gewoon ook praktisch gezien erg verstandig. Dat principe kwam nog onvoldoende tot uiting in de stukken bij het raadsvoorstel. Dat verhaal wordt mede door onze suggesties nu dus aangepast. Ik neem aan dat de ambtenaren ook gebruik zullen maken van ons rapport waarin we al onze ideeën hadden opgeschreven.

Gelijke monniken, gelijke kappen

Botsende culturen

De maatschappelijke discussie over de vluchtelingencrisis gaat in wezen over botsende culturen. Het is daarmee soms een heel ongemakkelijke discussie omdat hierbij allerlei taboes en botsende wereldbeelden op tafel komen. De ongemakkelijkheid wordt versterkt doordat het onderwerp sterke emoties oproept. Iedereen, van feministen tot rechts-radicalen, springt er bovenop om er zijn gelijk mee te bewijzen of er zijn voordeel mee te doen. De kwestie confronteert ons met onze eigen culturele waarden, en de mate waarin we geneigd zijn om hier daadwerkelijk consequenties aan te verbinden. Maar culturele waarden zijn ook op een andere manier in het geding. In hoeverre kunnen we tolereren dat mensen zich binnen onze grenzen gedragen conform hun eigen waarden als die diametraal staan tegenover de onze ?

Klimaat van wantrouwen

Het klimaat waarin de discussie over de vluchtelingencrisis plaatsvindt wordt onder andere gekenmerkt door een enorme vertrouwenskloof tussen aan de ene kant grote groepen in de bevolking en anderzijds “de politiek” en het openbaar bestuur. De 42 zetels die de PVV recent in de peilingen scoort, het hoogste aantal ooit behaald door een partij,  is daarvan een signaal. Hetzelfde geldt voor uitingen op de sociale media. Deze situatie van gebrek aan vertrouwen is naast de oorzaken die samenhangen met de gevolgen van de economische crisis onder andere ook het resultaat van een lange reeks van maatschappelijke schandalen en misstanden die ontstaan zijn in de slipstream van het neoliberalisme en het ongebreidelde platte markt- of ik-denken.

Een onafhankelijke bron voor een actuele beschrijving van het klimaat is het kwartaalberichtvan het Continu Onderzoek Burgerperspectieven (COB) betreft het vierde kwartaalvan 2015 van het Sociaal en Cultureel Planbureau:

“Dit kwartaal domineren immigratie en integratie het nationaal probleembesef. Veel burgers maken zich grote zorgen over de komst van vluchtelingen naar Nederland. Men is bang voor spanningen in de samenleving, vindt het oneerlijk dat vluchtelingen geld en voorzieningen krijgen terwijl sommige Nederlanders in armoede leven en jarenlang moeten wachten op een woning. Verder vreest men dat zich onder vluchtelingen ook terroristen bevinden. Anderzijds, maar deze groep is wel aanzienlijk kleiner, zijn mensen juist boos over de ongastvrije houding van Nederland tegenover vluchtelingen.”

Lasten eerlijk verdelen

De gemeente gaat nu full swing aan de gang om voor de nieuwkomers de thema’s wonen, werken, opleiden en inburgeren te regelen, en in alle gevallen hoort een uitkering bij het verzorgingspakket. Voor alle duidelijkheid, KiesKatwijk vindt dat prima want dat hebben we in Nederland zo afgesproken en daar zijn goede redenen voor. Op landelijk niveau zal de politiek er voor moeten zorgen dat deze inspanningen onze draagkracht niet gaan overstijgen.

We hebben ons in het verleden wel verzet tegen het feit dat Katwijk het voortouw ging nemen bij de opvang van asielzoekers terwijl andere gemeenten hun “snor drukten”. De lasten die met deze taak samenhangen, het gaat om geld maar in het geval van de vestiging van een AZC nog meer om schaarse ruimte, moeten eerlijk over alle gemeenten worden verdeeld. Inmiddels zegt gelukkig heel verstandig Nederland dit maar destijds waren wij nog een roepende in de woestijn.

Wij zijn nog steeds tegen de vestiging van een AZC in Katwijk op de huidige locatie. Dat standpunt is gedacht vanuit een regionale of provinciale invalshoek, met vervolgens de afweging van waar welke functies het beste in de regio kunnen worden gesitueerd. Het algemeen belang vergt in onze visie dat op deze locatie Unmanned Valley wordt gevestigd, elders in de regio zijn betere plekken voor een AZC. Het terrein van de voormalige Willem vd Berghstichting op de grens van Katwijk en Noordwijk biedt b.v. uitgelezen mogelijkheden. Men wil er een woonwijk vestigen maar die komt niet van de grond. Het gemeentelijk voornemen voor een grootschalig AZC in een uitleggebied (Vliegkamp Valkenburg) dat geen woonfunctie heeft is trouwens onwettig. De regels die samenhangen met de Ladder voor Duurzame Verstedelijking zijn niet gevolgd. Als burgers naar de rechter gaan hebben ze een prima kans om de zaak te kunnen torpederen.

Gelijke behandeling voor iedereen

KiesKatwijk heeft in het recente verleden gepleit voor een stevig programma dat er op gericht is het relatief lage opleidingspeil van onze bevolking te verhogen. We hebben daarbij de term deltaplan gebruikt. Dat idee is terzijde geschoven alhoewel er recent een initiatief is om nader onderzoek te doen naar de oorzaken van dat relatief lage opleidingspeil in onze gemeente. Bewoners zien dat er in het kader van de vluchtelingencrisis nu opeens wel op een serieuze wijze aan deze problematiek gewerkt gaat worden voor deze specifieke doelgroep.

KiesKatwijk heeft ook meerdere malen gepleit voor het door de gemeente zelf realiseren van echt goedkope huisvesting voor specifieke doelgroepen die hierop zijn aangewezen. Dunavie heeft hiervoor geen belangstelling getoond, maar ook het gemeentebestuur wilde niet in de benen komen. Wij hebben gewezen op een initiatief van de gemeente Assen die een complete blauwdruk bood voor hoe dit zelfs budgettair neutraal gerealiseerd kan worden. Nog steeds geen belangstelling. Koopwoningen en doorstroming was de Haarlemmer Olie voor de woningnood. Dunavie opereerde ondertussen als huisjesmelker, was druk bezig met geld tellen en is er in geslaagd om in een paar jaar tijd de helft van haar goedkope woningbezit te transformeren naar een duurdere categorie. En daarmee heeft men zichzelf “in de hoek geverfd”, een maatschappelijk schandaal en een strategische blunder. Onze inwoners zien nu dat er in het kader van de vluchtelingencrisis ineens wel initiatieven ontstaan om op creatieve wijze iets aan de huisvestingsproblematiek van mensen met een kleine portemonnee te doen.

Uitgangspunten

Vanuit deze achtergrond heeft KiesKatwijk een nota geschreven waarin gelijke behandeling van alle inwoners, nieuwkomers en mensen die hier al langer verblijven, centraal staat. Het is een lijstje met zowel rechten en plichten. Rechten en plichten voor burgers, maar ook rechten en plichten voor de gemeentelijke overheid. Het is een heel verhaal geworden omdat het een ingewikkelde materie betreft en er ook snel misverstanden over ontstaan. De titel van het stuk is “Gelijke monniken, gelijke kappen”. U kunt het complete verhaal  HIER downloaden.

Twee gevaarlijke tijdbommen

Gedachtegoed en cement

Het behoeft denk ik geen uitleg dat het vluchtelingenprobleem een kwestie is die momenteel grote problemen oproept. Vervelend is dat de overheden, van EU tot de gemeenten, niet in staat blijken te zijn om de zaak in goede banen te leiden. Dat verergert de problemen en de klaarblijkelijke onbeheersbaarheid heeft het grote risico in zich dat het leidt tot opslingereffecten en uiteindelijk chaos en dus ellende. Ik heb het in dit verband niet alleen over praktische problemen die te maken hebben met geld, huisvesting en andere voorzieningen. Een samenleving is gebaseerd en wordt in stand gehouden door een gedeeld gedachtegoed. Daaruit komen een aantal do’s en don’ts voort, die zijn vertaald in wetten en regels, en we hebben een aantal instituties en vormen van sociale controle om “de boel bij elkaar te houden”. Waar het om gaat is dat een open en democratische samenleving echter nooit een bepaald gewenst gedrag van haar onderdanen kan afdwingen als die dat in grote meerderheid niet willen. Het gezamenlijk gedragen gedachtegoed, ons esprit de corps, de gedeelde visie op de sociale werkelijkheid, is het enige cement dat de samenleving bij elkaar kan houden.

De bril bepaalt wat je ziet

Onze samenleving is dus enorm kwetsbaar en blijft alleen goed functioneren als we in grote meerderheid vrijwillig ons gedragen conform de gewenste normen en waarden. Daarom is het ook zo belangrijk dat we alle middelen die we hebben inzetten om die culturele verworvenheden te beschermen. Het is hier niet de plaats om die verworvenheden compleet te beschrijven. Maar het heeft o.a. te maken met wat wij rechtvaardig vinden en welk gedrag wel of niet getolereerd kan worden. Dat heeft op zijn beurt weer te maken met een “wereldbeeld”, of zo men wil een bril die kleuring geeft aan wat wij om ons heen waarnemen. Er is geen objectieve werkelijkheid, de supporter van de thuispartij ziet iets heel anders bij een overtreding dan iemand van de bezoekende club. Opvoeden is in wezen niets anders dan nieuwelingen leren hoe je de wereld moet interpreteren, wat de regels zijn en wat het gewenste gedrag in allerlei situaties is. Dat gaat o.a. via voorbeeldgedrag en dan spreekt men wel eens van een rolmodel.

Twee gevaarlijke tijdbommen

Nu ga ik mijn punt maken. Het grote gevaar van de huidige grote instroom van vluchtelingen uit andere culturen is naar mijn mening tweeledig. Ten eerste komen daarmee grote hoeveelheden mensen binnen die totaal andere opvattingen en gedragingen normaal vinden dan wat de grootste gemene deler binnen onze cultuur voor gewenst acht. Het denken over de positie van vrouwen is natuurlijk het beste voorbeeld, maar het betrekt zich op alle levensgebieden. Ik ga dat niet verder uitleggen. Lees bijvoorbeeld het artikel “Vluchtelingen opvangen zonder problemen te importeren lukt niet”. Als grote groepen mensen in onze samenleving zich niet houden aan het onuitgesproken “sociale contract” en in een eigen ondergrondse of parallelle subcultuur gaan leven, met totaal andere regels en gebruiken, dan hebben we een probleem. Die mogelijke desintegratie wordt naderbij gebracht doordat de overheid integratie niet als prioriteit ziet maar als een bezuinigingspost. Discriminatie, b.v. op de arbeidsmarkt, en huisvesting in getto’s helpt ook niet. We hebben hier een tijdbom want extremisme gevoed door onbehagen en aangevuurd door figuren met verkeerde ideologieën ligt op de loer. Lees de krant en leer van hetgeen er in Molenbeek is gebeurd. Maar het geldt ook voor autochtonen. Lees de sociale media en merk op dat merkwaardige gezelschappen als de NVU weer aanhang krijgen en zich in het openbaar beginnen te manifesteren. Dat is de andere kant van dezelfde medaille en ook dat vormt een bedreiging van onze waarden.

Die tweede bedreiging bestaat er uit het afhaken van autochtone (en allochtone) mensen aan “de onderkant van onze samenleving”. Er is woede, onvrede, angst en bezorgdheid in allerlei gradaties die soms leidt tot destructieve uitingen.Grote groepen laten blijken zich niet (meer) thuis te voelen in de eigen samenleving. Dat ongenoegen zorgt er voor dat het cement en dus de samenhang uit de samenleving verdwijnt. Mensen voelen zich niet (meer) vertegenwoordigd door de politiek en zelfs in de steek gelaten. En ja, natuurlijk zijn er groeperingen die hier een slaatje uit willen slaan en die politiek profijt willen trekken uit dit potentieel van ontevredenen. Ik herhaal, we hebben hier een tijdbom want extremisme gevoed door onbehagen en aangevuurd door figuren met verkeerde ideologieën ligt op de loer.

Onze democratische rechtsstaat met al zijn verworvenheden moet actief beschermd worden om op de lange duur te kunnen overleven. De bescherming geldt voor gevaren van buiten, maar we hebben ook te maken met gevaren die van binnen komen. Ik wijs er op dat de heer Hitler destijds gewoon door verkiezingen aan de macht gekomen is.

Woede-generatoren

Wat in deze situatie in ieder geval niet helpt is wegkijken, toedekken, wegverklaren of ontkennen. Wat ook niet helpt is het veroordelen van ongewenst gedrag van “bezorgde burgers” die soms over de schreef gaan met hun uitingen van bezorgdheid, zonder uiting te geven aan enig begrip voor waar al die emoties vandaan komen. Dat wegzetten van foute lieden kan uiteraard een prettig gevoel van morele superioriteit geven. Maar er is een onderstroom die als voedingsbodem dient voor wat nu naar buiten treedt. Die onderstroom is grotendeels buiten beeld van bestuurders, en dat verklaart hun verbaasdheid over sommige reacties op de vluchtelingenproblematiek. De vluchtelingenstroom is echter slechts de druppel die de emmer doet overlopen, het is niet meer dan een trigger. Wat  er mis is wordt aardig goed verwoord door de heer Jan Vlug, advocaat te Deventer, in zijn blog “Boos om een tweet”. Hij benoemt een aantal woede-generatoren, een citaat:

“……. Ik denk dat het vooral komt doordat een aanzienlijk deel van de bevolking zich niet gehoord en wel belazerd voelt. Ik denk dat het grotendeels komt doordat een aantal van onze politici en bestuurders (en daarmee “ons land”) een aanzienlijk deel van de bevolking heeft genegeerd, voor achterlijk heeft versleten en heeft bedrogen. Het draagt bij aan een sfeer van negativisme, onverdraagzaamheid, intolerantie en onredelijkheid.”

Met betrekking tot dat belazeren noemt hij tal van voorbeelden die bij lezing natuurlijk veel herkenning oproepen. Het is opmerkelijk en tevens zorgwekkend dat we een dergelijke analyse nauwelijks hebben gezien in de publiciteit. De schrijver slaat namelijk de spijker op zijn kop.

Omdat we van het grote plaatje straks toch ook weer bij de Katwijkse lokale politiek moeten uitkomen zou het aardig zijn om eens een aantal issues boven tafel te brengen waar onze inwoners zich door belazerd hebben gevoeld. Het zou me geen moeite kosten om een lijstje te maken maar ik ga dat nu niet doen. Laten we maar eens beginnen met te erkennen dat die acties van foute notabelen net zo schadelijk zijn als het gedrag van anti-vluchtelingen hooligans. Dat heeft het gure klimaat geschapen waarin we ons nu bevinden.

Toch een klein lokaal voorbeeldje. Het is natuurlijk vreemd dat een loser die ter plaatse een snackbar overvalt een paar maanden de bak in draait, terwijl iemand uit het medisch circuit die middels foute declaraties een paar ton achterover drukt niet wordt gecorrigeerd door het OM. Die ongelijkheid doet wat met mensen.

Crisis, what crisis ?

Waar het mij hier om gaat is de vinger te leggen op het fenomeen dat niet de hooligans maar de “elite” ooit begonnen is om aan de fundamenten van onze samenleving te morrelen. Onze verzorgingsstaat is gebaseerd op solidariteit, gemeenschapszin en eerlijkheid. Onze democratie is een middel om vrijheid en zelfbeschikkingsrecht in de praktijk te brengen. Dat zijn dus elementen die ik in de inleiding heb aangeduid als het heersende gedachtegoed waar onze samenleving op gebaseerd is. De economische crisis is ontstaan doordat mensen op posities die hen daartoe de gelegenheid boden, en bij gebrek aan een moreel kompas, hun hebzucht en ambitieverslaving niet beteugeld hebben. Het neoliberalisme dat in de mode was gaf alle aanleiding. Ze gingen dus blijkbaar uit van een heel ander gedachtegoed dan gemeenschapszin, laten we het maar egoïsme of ongebreideld individualisme noemen. Tegelijkertijd waren het wel onze rolmodellen. We moeten dus helaas vaststellen dat er sprake was van een morele crisis waarvan we nu de wrange vruchten plukken. de overheid heeft hier grote steken laten vallen.

Erst das Fressen, dann die Moral

De economische crisis heeft vervolgens weer geleid tot afbraak van de verzorgingsstaat en tot grote werkloosheid. Daar zijn heel veel gewone mensen de dupe van geworden. Het heeft onder andere geleid tot een grotere tegenstelling tussen kansarmen en kansrijken. Het aantal kansarmen neemt toe en de rijkdom wordt steeds meer geconcentreerd bij de “happy few”. Ik snap dus wel dat mensen die aan de onderkant zitten zich bedreigd voelen door de vluchtelingenstroom. Ik heb ook enig gevoel voor waar hun ressentimenten vandaan komen. Mensen met een mooie vaste baan en een afgeloste hypotheek kunnen zich dat helemaal niet voorstellen. De voedselbank is voor hen een abstract begrip, ze bewegen zich in heel andere circuits. Ze bevinden zich daarmee in de luxe positie om hogere morele principes uit te kunnen dragen. Maar ik begrijp wel dat mensen in een uitzichtloze situatie heel anders tegen de wereld aankijken. Je gedachtegoed wordt heel erg bepaald door de praktische omstandigheden waarin je je bevindt en door het perspectief dat je voor ogen hebt.

Drie niveaus

Ik moet me in deze blog helaas beperken tot een aantal kreten, omdat de complexe materie een heel boek nodig heeft om een sluitend en compleet betoog te kunnen neerzetten. Misschien schrijf ik dat boek nog wel eens. Waar het me nu even om gaat is vast te stellen dat er een behoorlijke dreiging is met betrekking tot de voortzetting van de manier waarop we gewend waren om hier te kunnen leven. Die dreiging komt van buiten en tegelijkertijd ook van binnenuit. Of  laat ik het zo zeggen, we zullen echt een grote inspanning moeten doen om te verzekeren dat het in de nabije toekomst niet uit de hand gaat lopen. Daarom is de politiek belangrijk. Die politiek is nodig om het morele kompas te bevestigen en te versterken (rolmodel, voorbeeldfunctie) en daarnaast om de juiste concrete maatregelen te treffen. Maar dan zal men eerst het vertrouwen van de burger moeten terugwinnen.

De gevaren die ik zie spelen ten eerste op het mentale niveau (heb ik gedachtegoed genoemd in deze blog), waarbij we de verworvenheden die we sinds de Verlichting hebben veroverd moeten beschermen. Daarnaast speelt er het nodige op het sociale niveau (“de boel bij elkaar houden”, sociale cohesie) en tenslotte zijn er uitdagingen op het materiële niveau (welvaart vasthouden, concrete zaken regelen).

Integraal beleid

Uit deze analyse volgt dat we vanzelfsprekend ook de oplossing op al deze drie fronten moeten vinden. Dat heet integraal beleid. In de volgende blog zal ik dat heel concreet maken en toespitsen op de situatie van Katwijk. Maar voordat ik dat kan doen moest ik eerst even een beginnetje maken door u deelgenoot te maken van de bovenstaande gedachtelijn van waaruit die concrete oplossingsrichtingen voortkomen. Dat geeft ook de mate van urgentie aan. Het zou mooi zijn als het Katwijkse bestuur iets minder warm zou lopen voor toerisme en windmolens en iets meer belang zou hechten aan deze sociaal-culturele agenda.

Gelukkig kunnen we ook op het lokale niveau veel doen om onderdelen van de welvaartsstaat en de verzorgingsstaat in de lucht te houden. Hetzelfde geldt voor de sociale cohesie en alles wat tot ons democratische en christelijk-humanistische gedachtegoed hoort. Maar beleid zonder goede diagnose is gedoemd om te mislukken. Vandaar deze voorzet.

Katwijk bezuinigt op democratie

Ondoorgrondelijke wegen

Katwijk gaat het aantal stembureaus bij het referendum over de Oekraïne van 33 terugbrengen naar 17. Het lijkt wel of ze er geen zin an hebben. Het is goed voorstelbaar dat de portefeuillehouder Verkiezingen in B&W als privépersoon geen zin heeft in een referendum over Oekraïne. Het is ook heel respectabel om er straks tegen of voor te stemmen of zelfs om thuis te blijven.

Maar het wordt een beetje minder begrijpelijk als een ambtenaar om logistieke en financiële redenen, die al dan niet als alibi worden gebruikt om niet teveel werk op het bordje te krijgen, spontaan zou gaan voorstellen om het aantal stembureaus te halveren. We weten niet precies hoe het gegaan is. Of het idee in het College of in het ambtelijk apparaat is geboren is onbekend. Dat doet er natuurlijk ook niet toe want het College is verantwoordelijk. Maar ik probeer onbegrijpelijke dingen waar mogelijk toch altijd te snappen. Je wilt die gedachtegang of redeneerlijn in het snotje krijgen. Tenslotte heb ik nog ergens in de kelder een psychologendiploma liggen.

Helaas heeft me dat in deze kwestie niet geholpen. De zaak is voor ons volslagen onbegrijpelijk. Het is bovendien moeilijk te vatten dat de hogere ambtelijke legerleiding de kwestie heeft laten passeren. En ook in het gezelschap van de bestuurders heeft blijkbaar niemand aan de noodrem getrokken. Dat iemand een keer een waas voor zijn ogen heeft, of even te druk is met belangrijkere zaken en dus even niet goed oplet, kan gebeuren. Maar dat zo’n stuk ongehinderd alle roadblocks in het gemeentefort kan passeren ? Ik vind dat bijzonder. Het zal toch niet zo zijn dat de inhoud van het referendum een rol heeft gespeeld ? Dat zou wel erg onprofessioneel zijn.

Superwoman

Maar nu de feiten zo liggen moet KiesKatwijk maar weer eens aan de noodrem trekken. We doen dat niet graag. Ook wij zouden liever achterover leunen en af en toe eens een complimentje uitdelen of een bezoekje aan een of andere speeltuin afleggen. Maar zo werkt dat niet in Katwijk. Regelmatig moeten wij in de benen om als een soort Superman c.q. Superwoman het nodige onheil te voorkomen. Recent nog hebben we voorkomen dat er een tweede trance van 30.000 euro zou worden uitgekeerd aan de actiegroep die een zinloze en heilloze strijd voert tegen de windmolens op zee. Ook zo’n actie waarvan je de emotie die er aan ten grondslag ligt wel kunt aanvoelen of meevoelen, maar die absoluut nooit had mogen leiden tot het bestuurlijk besluit om er gemeenschapsgeld aan te verbrassen.

Achterlijk

Toen we recent hebben gepleit voor een onderzoek en een programma om iets te gaan doen aan het relatief lage opleidingspeil in Katwijk werden we uitgelachen of althans niet serieus genomen. “Denk je soms dat we hier achterlijk zijn” kregen we van een wethouder te horen. Dat hadden we niet beweerd, maar wel dat er heel veel talent is dat blijkbaar niet wordt omgezet in een bij het betreffende niveau passende diploma. Veel talent in Katwijk blijft onbenut. En we hadden trouwens niet gezegd dat iedereen naar de universiteit moet, want een echt goede vakman hoeft ook niet bang te zijn voor de toekomst. Kijk en dan zijn we als KiesKatwijk blij als er opeens uit het niets vanuit het gemeentefort een persbericht wordt afgeschoten dat er een serieus begin wordt gemaakt met een aanpak om het opleidingspeil op te krikken. En buitengewoon verstandig dat we dan eerst eens goed gaan onderzoeken wat de oorzaken van die onvoldoende scholingsgraad zijn. Men is dus op het gemeentehuis gelukkig helemaal niet achterlijk. Alle hulde ! Ga zo door ! Dit geeft de burger (en KiesKatwijk) moed.

Bezuinigen op de democratie

We moeten er dus maar van uitgaan dat ze in het gemeentefort in het algemeen gewoon even wat meer tijd nodig hebben om tot de juiste besluiten te komen. Maar soms is die tijd er niet. Dat is dan vooral in die gevallen wanneer men zichzelf in de hoek geverfd heeft en geen kant meer uit kan. In zo’n geval is het toch mooi dat onze democratie een correctiemogelijkheid kent in de vorm van de volksvertegenwoordiging. Daarom roepen we onze collega raadsleden op om onderstaande motie a.s. donderdag te steunen. De argumenten worden in de tekst gegeven. We gaan toch niet meemaken dat we in Katwijk op de democratie gaan bezuinigen ? De beeldvorming die de bezuiniging van 12.000 euro zou veroorzaken krijgen we met nog geen 3 ton aan citymarketing weer recht gebreid.

De voorlopige tekst van de motie (wordt nog ingekort) is als volgt:

Motie

De raad van de gemeente Katwijk, bijeen op donderdag 14 januari 2016,

Constaterende dat:

a)   Het College van B&W besloten heeft het aantal stembureau bij het referendum op 6 april a.s. te verminderen van 33 tot 17;

b)   Als motief hiervoor onder andere “de aard der verkiezing” wordt genoemd, zonder dat wordt uitgelegd wat hiermee wordt bedoeld;

c)   Verder wordt aangedragen dat het keuzeproces voor de kiezer eenvoudiger zou zijn dan in andere gevallen, waaruit blijkt dat de eigen organisatie c.q. het logistieke gemak centraal gezet wordt, en niet het belang van de kiezer of de verkiezing;

d)   Er verwachtingen worden uitgesproken m.b.t. een laag opkomstpercentage, iets dat niet relevant is;

e)   Het college zich bewust is van het feit dat er van de halvering van het aantal stembureaus een ongewenste signaalwerking kan uitgaan, maar men dat gegeven blijkbaar niet van doorslaggevend belang acht;

f)    Het college melding maakt van het feit dat de VNG zich zorgen maakt over de gevolgen voor de toegankelijkheid van het stemproces voor de burger wanneer het aantal stembureaus wordt beperkt, maar dat het gedrag van het college er niet op wijst dat men deze gedachte serieus neemt;

g)   Tenslotte wordt gerefereerd aan het feit dat de kosten van het referendum met de vergoeding uit het gemeentefonds mogelijk niet gedekt kunnen worden, terwijl bij tal van andere gedecentraliseerde taken, waarmee zeer aanzienlijk veel hogere bedragen en tekorten gemoeid zijn, geen consequenties m.b.t. het niveau van uitvoering worden getrokken;

h)   Geschat wordt dat met het collegebesluit 12.000 euro bespaard kan worden.

Overwegende dat:
 

a)   Bij democratische verkiezingen het belang van de kiezer, alsmede de laagdrempeligheid van de verkiezing, voorop moeten staan en dat bedrijfsmatige, logistieke en/of organisatorische overwegingen volgend dienen te zijn:

b)   Financiële overwegingen op dezelfde wijze van secundair belang dienen te zijn;

c)   Het college van B&W de zaak omdraait en zijn besluit volledig onderbouwt vanuit de organisatorische invalshoek, en dat men daarmee de burger en het democratisch proces niet voorop stelt;

d)   Er vanuit principiële overwegingen niet bezuinigd moet worden op het democratisch proces;

e)   Er ongewild beïnvloeding van de verkiezingen kan plaatsvinden, althans dat dit verwijt naar voren gebracht kan worden door belanghebbenden, omdat er een selectieve aandacht voor doelgroepen (in dit geval ouderen) heeft plaatsgevonden die wel in de zeer directe omgeving kunnen stemmen;

f)    Het college zich niet de positie moet aanmeten om een kwalitatief onderscheid te mogen maken tussen soorten verkiezingen, en/of de aard of het belang van de kwesties die er bij betrokken zijn, en dat dit besluit wel die suggestie wekt;

g)   Het principe van gelijke behandeling in gelijke gevallen in onze rechtstaat een leidend beginsel is;

h)   De afweging tussen 12.000 euro bezuiniging en het afzien van een lagere werklast enerzijds en anderzijds zaken zoals het risico op schade aan het democratisch gehalte van deze verkiezing en aan democratische principes in het algemeen, alsmede het lagere niveau van dienstverlening aan onze burgers, het genomen besluit niet rechtvaardigt;

i)     Het onverstandig is om hiermee een vorm van precedentwerking te introduceren waarbij in de toekomst andere referenda ook met een gehalveerd aantal stembureaus zullen moeten worden gehouden;

j)    Het geen pas geeft en het geen relevant feit oplevert dat het college, in een kennelijke poging het eigen gedrag te rechtvaardigen, naar enkele buurgemeenten wijst die eveneens een reductie van het aantal stembureaus hebben toegepast.

Verzoekt het college:
 

Geen onderscheid te maken met het aantal in te richten stembureaus tussen de reguliere verkiezingen en referenda.

Hier vindt u het voorstel van het College van B&W: LINK

Laatste Nieuws: gemeenten krijgen meer geld voor referendum: LINK
Hierdoor blijft er nog minder over van de argumentatie van het college.