We hebben bij het onderwerp "Asiel en Integratie" op alle attentiepunten die we naar voren hebben gebracht toezeggingen gekregen vanuit het college van B&W. Er wordt dus geen beleid ontwikkeld voor uitsluitend nieuwe instroom van buitenlanders maar voor iedereen. Dat geldt natuurlijk wel heel pregnant voor het onderwerp huisvesting, maar ook voor alle andere onderwerpen, zoals educatie en inburgering.
Onze wens of eis om ook voor jongeren, gescheiden mensen, en andere bijzondere doelgroepen te gaan bouwen is overgenomen. Daarmee kunnen we ook de braindrain beperken. Veel jongeren met een hogere opleiding gaan ergens anders wonen als ze gaan studeren of nadat ze zijn afgestudeerd. Gewoon omdat Dunavie het niet nodig vond om er ook voor hen te zijn. De corporatie heeft meer dan de helft van haar goedkoopste woningen inmiddels omgekat naar een duurdere categorie. Er komen steeds meer mensen met een kleine portemonnee en die zijn aangewezen op goedkope woningen. Aan hen mogen zelfs wettelijk geen duurdere huurwoningen meer worden aangeboden. Dit is een ernstig probleem waarvoor wij in het verleden al hebben gewaarschuwd en waarvoor wij toen ook concrete oplossingen hebben aangedragen. In overheidsland moet keer op keer de wal blijkbaar het schip keren. Dunavie heeft hier ernstige steken laten vallen. De gemeente moet nu haar verantwoordelijkheid pakken. Beter laat dan nooit. Wij hebben er goede hoop op dat dit nu gaat gebeuren onder druk van de aanzwellende vluchtelingenstroom.
Er zijn genoeg allochtonen die hier al langer wonen en die de taal nog niet goed spreken. Integratie is een must dus die doelgroep moeten we ook meepakken. Er zijn ook genoeg autochtone Nederlanders met taalachterstand (laaggeletterden) die moeten natuurlijk ook kunnen profiteren van programma's die we gaan opzetten. En zo zijn er nog heel veel andere onderwerpen op dit terrein. We moeten trouwens ook extra aandacht geven aan talentontwikkeling van mensen die wat meer kunnen, maar die van huis uit onvoldoende stimulans en steun meekrijgen om daar iets mee te kunnen doen. Het opleidingspeil in Katwijk is veel te laag. Echter dat zijn uitwerkingen.
Het ging nu nog om de uitgangspunten en die concrete uitwerking in plannen en programma's komt in de volgende stap. KiesKatwijk is dus tevreden. Op deze manier wordt gewerkt volgens het gelijkheidsbeginsel, dat is niet alleen een kwestie van rechtvaardigheid maar gewoon ook praktisch gezien erg verstandig. Dat principe kwam nog onvoldoende tot uiting in de stukken bij het raadsvoorstel. Dat verhaal wordt mede door onze suggesties nu dus aangepast. Ik neem aan dat de ambtenaren ook gebruik zullen maken van ons rapport waarin we al onze ideeën hadden opgeschreven.
29 januari 2016
26 januari 2016
Gelijke monniken, gelijke kappen
Botsende culturen
De maatschappelijke
discussie over de vluchtelingencrisis gaat in wezen over botsende culturen. Het
is daarmee soms een heel ongemakkelijke discussie omdat hierbij allerlei taboes
en botsende wereldbeelden op tafel komen. De ongemakkelijkheid wordt versterkt
doordat het onderwerp sterke emoties oproept. Iedereen, van feministen tot
rechts-radicalen, springt er bovenop om er zijn gelijk mee te bewijzen of er
zijn voordeel mee te doen. De kwestie confronteert ons met onze eigen culturele
waarden, en de mate waarin we geneigd zijn om hier daadwerkelijk consequenties
aan te verbinden. Maar culturele waarden zijn ook op een andere manier in het
geding. In hoeverre kunnen we tolereren dat mensen zich binnen onze grenzen
gedragen conform hun eigen waarden als die diametraal staan tegenover de onze ?
Klimaat van wantrouwen
Het klimaat
waarin de discussie over de vluchtelingencrisis plaatsvindt wordt onder andere
gekenmerkt door een enorme vertrouwenskloof tussen aan de ene kant grote
groepen in de bevolking en anderzijds “de politiek” en het openbaar bestuur. De
42 zetels die de PVV recent in de peilingen scoort, het hoogste aantal ooit
behaald door een partij, is daarvan een
signaal. Hetzelfde geldt voor uitingen op de sociale media. Deze situatie van
gebrek aan vertrouwen is naast de oorzaken die samenhangen met de gevolgen van de economische crisis onder
andere ook het resultaat van een lange reeks van maatschappelijke schandalen en
misstanden die ontstaan zijn in de slipstream van het neoliberalisme en het
ongebreidelde platte markt- of ik-denken.
Een onafhankelijke bron voor een actuele beschrijving
van het klimaat is het kwartaalberichtvan het Continu Onderzoek Burgerperspectieven (COB) betreft het vierde kwartaalvan 2015 van het Sociaal en Cultureel Planbureau:
“Dit kwartaal domineren immigratie
en integratie het nationaal probleembesef. Veel burgers maken zich grote zorgen
over de komst van vluchtelingen naar Nederland. Men is bang voor spanningen in
de samenleving, vindt het oneerlijk dat vluchtelingen geld en voorzieningen krijgen
terwijl sommige Nederlanders in armoede leven en jarenlang moeten wachten op
een woning. Verder vreest men dat zich onder vluchtelingen ook terroristen bevinden.
Anderzijds, maar deze groep is wel aanzienlijk kleiner, zijn mensen juist boos
over de ongastvrije houding van Nederland tegenover vluchtelingen.”
Lasten eerlijk verdelen
De gemeente
gaat nu full swing aan de gang om voor de nieuwkomers de thema’s wonen, werken,
opleiden en inburgeren te regelen, en in alle gevallen hoort een uitkering bij
het verzorgingspakket. Voor alle duidelijkheid, KiesKatwijk vindt dat prima
want dat hebben we in Nederland zo afgesproken en daar zijn goede redenen voor.
Op landelijk niveau zal de politiek er voor moeten zorgen dat deze inspanningen
onze draagkracht niet gaan overstijgen.
We hebben
ons in het verleden wel verzet tegen het feit dat Katwijk het voortouw ging
nemen bij de opvang van asielzoekers terwijl andere gemeenten hun “snor
drukten”. De lasten die met deze taak samenhangen, het gaat om geld maar in het
geval van de vestiging van een AZC nog meer om schaarse ruimte, moeten eerlijk
over alle gemeenten worden verdeeld. Inmiddels zegt gelukkig heel verstandig
Nederland dit maar destijds waren wij nog een roepende in de woestijn.
Wij zijn
nog steeds tegen de vestiging van een AZC in Katwijk op de huidige locatie. Dat standpunt is gedacht vanuit een
regionale of provinciale invalshoek, met vervolgens de afweging van waar welke
functies het beste in de regio kunnen worden gesitueerd. Het algemeen belang
vergt in onze visie dat op deze locatie Unmanned Valley wordt gevestigd, elders
in de regio zijn betere plekken voor een AZC. Het terrein van de voormalige
Willem vd Berghstichting op de grens van Katwijk en Noordwijk biedt b.v.
uitgelezen mogelijkheden. Men wil er een woonwijk vestigen maar die komt niet
van de grond. Het gemeentelijk voornemen voor een grootschalig AZC in een
uitleggebied (Vliegkamp Valkenburg) dat geen woonfunctie heeft is trouwens onwettig. De regels die
samenhangen met de Ladder voor Duurzame Verstedelijking zijn niet gevolgd. Als
burgers naar de rechter gaan hebben ze een prima kans om de zaak te kunnen torpederen.
Gelijke behandeling voor iedereen
KiesKatwijk
heeft in het recente verleden gepleit voor een stevig programma dat er op
gericht is het relatief lage opleidingspeil van onze bevolking te verhogen. We
hebben daarbij de term deltaplan gebruikt. Dat idee is terzijde geschoven
alhoewel er recent een initiatief is om nader onderzoek te doen naar de
oorzaken van dat relatief lage opleidingspeil in onze gemeente. Bewoners zien
dat er in het kader van de vluchtelingencrisis nu opeens wel op een serieuze
wijze aan deze problematiek gewerkt gaat worden voor deze specifieke doelgroep.
KiesKatwijk
heeft ook meerdere malen gepleit voor het door de gemeente zelf realiseren van
echt goedkope huisvesting voor specifieke doelgroepen die hierop zijn
aangewezen. Dunavie heeft hiervoor geen belangstelling getoond, maar ook het
gemeentebestuur wilde niet in de benen komen. Wij hebben gewezen op een
initiatief van de gemeente Assen die een complete blauwdruk bood voor hoe dit zelfs
budgettair neutraal gerealiseerd kan worden. Nog steeds geen belangstelling. Koopwoningen
en doorstroming was de Haarlemmer Olie voor de woningnood. Dunavie opereerde
ondertussen als huisjesmelker, was druk bezig met geld tellen en is er in
geslaagd om in een paar jaar tijd de helft van haar goedkope woningbezit te
transformeren naar een duurdere categorie. En daarmee heeft men zichzelf “in de
hoek geverfd”, een maatschappelijk schandaal en een strategische blunder. Onze
inwoners zien nu dat er in het kader van de vluchtelingencrisis ineens wel
initiatieven ontstaan om op creatieve wijze iets aan de
huisvestingsproblematiek van mensen met een kleine portemonnee te doen.
Uitgangspunten
Vanuit deze
achtergrond heeft KiesKatwijk een nota geschreven waarin gelijke behandeling
van alle inwoners, nieuwkomers en mensen die hier al langer verblijven,
centraal staat. Het is een lijstje met zowel rechten en plichten. Rechten en
plichten voor burgers, maar ook rechten en plichten voor de gemeentelijke
overheid. Het is een heel verhaal geworden omdat het een ingewikkelde materie betreft
en er ook snel misverstanden over ontstaan. De titel van het stuk is “Gelijke
monniken, gelijke kappen”. U kunt het complete verhaal HIER
downloaden.
22 januari 2016
Twee gevaarlijke tijdbommen
Gedachtegoed en
cement
Het behoeft denk ik geen uitleg dat het
vluchtelingenprobleem een kwestie is die momenteel grote problemen oproept.
Vervelend is dat de overheden, van EU tot de gemeenten, niet in staat blijken
te zijn om de zaak in goede banen te leiden. Dat verergert de problemen en de klaarblijkelijke
onbeheersbaarheid heeft het grote risico in zich dat het leidt tot opslingereffecten
en uiteindelijk chaos en dus ellende. Ik heb het in dit verband niet alleen
over praktische problemen die te maken hebben met geld, huisvesting en andere
voorzieningen. Een samenleving is gebaseerd en wordt in stand gehouden door een
gedeeld gedachtegoed. Daaruit komen een aantal do’s en don’ts voort, die zijn
vertaald in wetten en regels, en we hebben een aantal instituties en vormen van
sociale controle om “de boel bij elkaar te houden”. Waar het om gaat is dat een
open en democratische samenleving echter nooit een bepaald gewenst gedrag van
haar onderdanen kan afdwingen als die dat in grote meerderheid niet willen. Het
gezamenlijk gedragen gedachtegoed, ons esprit de corps, de gedeelde visie op de
sociale werkelijkheid, is het enige cement dat de samenleving bij elkaar kan
houden.
De bril bepaalt wat
je ziet
Onze samenleving is dus enorm kwetsbaar en blijft alleen
goed functioneren als we in grote meerderheid vrijwillig ons gedragen conform
de gewenste normen en waarden. Daarom is het ook zo belangrijk dat we alle
middelen die we hebben inzetten om die culturele verworvenheden te beschermen. Het
is hier niet de plaats om die verworvenheden compleet te beschrijven. Maar het
heeft o.a. te maken met wat wij rechtvaardig vinden en welk gedrag wel of niet
getolereerd kan worden. Dat heeft op zijn beurt weer te maken met een “wereldbeeld”,
of zo men wil een bril die kleuring geeft aan wat wij om ons heen waarnemen. Er
is geen objectieve werkelijkheid, de supporter van de thuispartij ziet iets
heel anders bij een overtreding dan iemand van de bezoekende club. Opvoeden is
in wezen niets anders dan nieuwelingen leren hoe je de wereld moet
interpreteren, wat de regels zijn en wat het gewenste gedrag in allerlei
situaties is. Dat gaat o.a. via voorbeeldgedrag en dan spreekt men wel eens van
een rolmodel.
Twee gevaarlijke
tijdbommen
Nu ga ik mijn punt maken. Het grote gevaar van de huidige
grote instroom van vluchtelingen uit andere culturen is naar mijn mening
tweeledig. Ten eerste komen daarmee grote hoeveelheden mensen binnen die totaal
andere opvattingen en gedragingen normaal vinden dan wat de grootste gemene
deler binnen onze cultuur voor gewenst acht. Het denken over de positie van
vrouwen is natuurlijk het beste voorbeeld, maar het betrekt zich op alle
levensgebieden. Ik ga dat niet verder uitleggen. Lees bijvoorbeeld het artikel “Vluchtelingen opvangen zonder problemen te importeren lukt niet”. Als grote groepen mensen in onze samenleving zich
niet houden aan het onuitgesproken “sociale contract” en in een eigen
ondergrondse of parallelle subcultuur gaan leven, met totaal andere regels en
gebruiken, dan hebben we een probleem. Die mogelijke desintegratie wordt
naderbij gebracht doordat de overheid integratie niet als prioriteit ziet maar
als een bezuinigingspost. Discriminatie, b.v. op de arbeidsmarkt, en
huisvesting in getto’s helpt ook niet. We hebben hier een tijdbom want
extremisme gevoed door onbehagen en aangevuurd door figuren met verkeerde
ideologieën ligt op de loer. Lees de krant en leer van hetgeen er in Molenbeek
is gebeurd. Maar het geldt ook voor autochtonen. Lees de sociale media en merk op dat merkwaardige gezelschappen als de NVU weer aanhang krijgen en zich in het openbaar beginnen te manifesteren. Dat is de andere kant van dezelfde medaille en ook dat vormt een bedreiging van onze waarden.
Die tweede bedreiging bestaat er uit het afhaken van autochtone (en allochtone) mensen aan “de onderkant van onze samenleving”. Er is woede,
onvrede, angst en bezorgdheid in allerlei gradaties die soms leidt tot destructieve
uitingen.Grote groepen laten blijken zich niet (meer) thuis te voelen in de eigen samenleving. Dat ongenoegen zorgt er voor dat het cement en dus de samenhang
uit de samenleving verdwijnt. Mensen voelen zich niet (meer) vertegenwoordigd
door de politiek en zelfs in de steek gelaten. En ja, natuurlijk zijn er
groeperingen die hier een slaatje uit willen slaan en die politiek profijt
willen trekken uit dit potentieel van ontevredenen. Ik herhaal, we hebben hier een tijdbom want extremisme gevoed door onbehagen en aangevuurd door
figuren met verkeerde ideologieën ligt op de loer.
Onze democratische rechtsstaat met al zijn verworvenheden
moet actief beschermd worden om op de lange duur te kunnen overleven. De bescherming
geldt voor gevaren van buiten, maar we hebben ook te maken met gevaren die van
binnen komen. Ik wijs er op dat de heer Hitler destijds gewoon door
verkiezingen aan de macht gekomen is.
Woede-generatoren
Wat in deze situatie in ieder geval niet helpt is wegkijken, toedekken,
wegverklaren of ontkennen. Wat ook niet helpt is het veroordelen van ongewenst
gedrag van “bezorgde burgers” die soms over de schreef gaan met hun uitingen
van bezorgdheid, zonder uiting te geven aan enig begrip voor waar al die
emoties vandaan komen. Dat wegzetten van foute lieden kan uiteraard een prettig
gevoel van morele superioriteit geven. Maar er is een onderstroom die als voedingsbodem
dient voor wat nu naar buiten treedt. Die onderstroom is grotendeels buiten beeld van bestuurders, en dat verklaart hun verbaasdheid over sommige reacties op de vluchtelingenproblematiek. De vluchtelingenstroom is echter slechts de
druppel die de emmer doet overlopen, het is niet meer dan een trigger. Wat er mis is wordt aardig goed verwoord door de
heer Jan Vlug, advocaat te Deventer, in zijn blog “Boos om een tweet”. Hij benoemt een aantal woede-generatoren, een
citaat:
“……. Ik denk dat het vooral komt doordat een aanzienlijk deel van de bevolking zich niet gehoord en wel belazerd voelt. Ik denk dat het grotendeels komt doordat een aantal van onze politici en bestuurders (en daarmee “ons land”) een aanzienlijk deel van de bevolking heeft genegeerd, voor achterlijk heeft versleten en heeft bedrogen. Het draagt bij aan een sfeer van negativisme, onverdraagzaamheid, intolerantie en onredelijkheid.”
Met betrekking tot dat belazeren noemt hij tal van
voorbeelden die bij lezing natuurlijk veel herkenning oproepen. Het is opmerkelijk en tevens zorgwekkend dat we een dergelijke analyse nauwelijks hebben gezien in de publiciteit. De schrijver slaat namelijk de spijker op zijn kop.
Omdat we van het grote plaatje straks toch ook weer bij de Katwijkse lokale politiek moeten uitkomen zou het aardig zijn om eens een aantal issues boven tafel te brengen waar onze inwoners zich door belazerd hebben gevoeld. Het zou me geen moeite kosten om een lijstje te maken maar ik ga dat nu niet doen. Laten we maar eens beginnen met te erkennen dat die acties van foute notabelen net zo schadelijk zijn als het gedrag van anti-vluchtelingen hooligans. Dat heeft het gure klimaat geschapen waarin we ons nu bevinden.
Toch een klein lokaal voorbeeldje. Het is natuurlijk vreemd dat een loser die ter plaatse een snackbar overvalt een paar maanden de bak in draait, terwijl iemand uit het medisch circuit die middels foute declaraties een paar ton achterover drukt niet wordt gecorrigeerd door het OM. Die ongelijkheid doet wat met mensen.
Omdat we van het grote plaatje straks toch ook weer bij de Katwijkse lokale politiek moeten uitkomen zou het aardig zijn om eens een aantal issues boven tafel te brengen waar onze inwoners zich door belazerd hebben gevoeld. Het zou me geen moeite kosten om een lijstje te maken maar ik ga dat nu niet doen. Laten we maar eens beginnen met te erkennen dat die acties van foute notabelen net zo schadelijk zijn als het gedrag van anti-vluchtelingen hooligans. Dat heeft het gure klimaat geschapen waarin we ons nu bevinden.
Toch een klein lokaal voorbeeldje. Het is natuurlijk vreemd dat een loser die ter plaatse een snackbar overvalt een paar maanden de bak in draait, terwijl iemand uit het medisch circuit die middels foute declaraties een paar ton achterover drukt niet wordt gecorrigeerd door het OM. Die ongelijkheid doet wat met mensen.
Crisis, what crisis ?
Waar het mij hier om gaat is de vinger te leggen op het
fenomeen dat niet de hooligans maar de “elite” ooit begonnen is om aan de fundamenten van onze samenleving
te morrelen. Onze verzorgingsstaat is gebaseerd op solidariteit,
gemeenschapszin en eerlijkheid. Onze democratie is een middel om vrijheid en
zelfbeschikkingsrecht in de praktijk te brengen. Dat zijn dus elementen die ik in
de inleiding heb aangeduid als het heersende gedachtegoed waar onze samenleving
op gebaseerd is. De economische crisis is ontstaan doordat mensen op posities
die hen daartoe de gelegenheid boden, en bij gebrek aan een moreel kompas, hun
hebzucht en ambitieverslaving niet beteugeld hebben. Het neoliberalisme dat in
de mode was gaf alle aanleiding. Ze gingen dus blijkbaar uit van een heel ander
gedachtegoed dan gemeenschapszin, laten we het maar egoïsme of ongebreideld individualisme noemen.
Tegelijkertijd waren het wel onze rolmodellen. We moeten dus helaas vaststellen
dat er sprake was van een morele crisis waarvan we nu de wrange vruchten plukken. de overheid heeft hier grote steken laten vallen.
Erst das Fressen,
dann die Moral
De economische crisis heeft vervolgens weer geleid tot afbraak van de
verzorgingsstaat en tot grote werkloosheid. Daar zijn heel veel gewone mensen
de dupe van geworden. Het heeft onder andere geleid tot een grotere
tegenstelling tussen kansarmen en kansrijken. Het aantal kansarmen neemt toe en
de rijkdom wordt steeds meer geconcentreerd bij de “happy few”. Ik snap dus wel
dat mensen die aan de onderkant zitten zich bedreigd voelen door de
vluchtelingenstroom. Ik heb ook enig gevoel voor waar hun ressentimenten vandaan komen. Mensen met een mooie vaste baan en een afgeloste hypotheek
kunnen zich dat helemaal niet voorstellen. De voedselbank is voor hen een
abstract begrip, ze bewegen zich in heel andere circuits. Ze bevinden zich daarmee in de luxe positie om hogere morele
principes uit te kunnen dragen. Maar ik begrijp wel dat mensen in een
uitzichtloze situatie heel anders tegen de wereld aankijken. Je gedachtegoed wordt
heel erg bepaald door de praktische omstandigheden waarin je je bevindt en door het perspectief dat je voor ogen hebt.
Drie niveaus
Ik moet me in deze blog helaas beperken tot een aantal
kreten, omdat de complexe materie een heel boek nodig heeft om een sluitend en
compleet betoog te kunnen neerzetten. Misschien schrijf ik dat boek nog wel
eens. Waar het me nu even om gaat is vast te stellen dat er een behoorlijke dreiging is met
betrekking tot de voortzetting van de manier waarop we gewend waren om hier te kunnen leven. Die dreiging
komt van buiten en tegelijkertijd ook van binnenuit. Of laat ik het zo zeggen, we zullen echt een grote
inspanning moeten doen om te verzekeren dat het in de nabije toekomst niet uit de hand gaat lopen. Daarom
is de politiek belangrijk. Die politiek is nodig om het morele kompas te bevestigen en te versterken (rolmodel, voorbeeldfunctie) en daarnaast om de juiste concrete maatregelen te treffen. Maar dan zal men eerst het vertrouwen van de burger moeten terugwinnen.
De gevaren die ik zie spelen ten eerste op het mentale niveau (heb ik gedachtegoed genoemd in deze blog), waarbij we de verworvenheden die we sinds de Verlichting hebben veroverd moeten beschermen. Daarnaast speelt er het nodige op het sociale niveau (“de boel bij elkaar houden”, sociale cohesie) en tenslotte zijn er uitdagingen op het materiële niveau (welvaart vasthouden, concrete zaken regelen).
Integraal beleid
Uit deze analyse volgt dat we vanzelfsprekend ook de
oplossing op al deze drie fronten moeten vinden. Dat heet integraal beleid. In
de volgende blog zal ik dat heel concreet maken en toespitsen op de situatie
van Katwijk. Maar voordat ik dat kan doen moest ik eerst even een beginnetje
maken door u deelgenoot te maken van de bovenstaande gedachtelijn van waaruit
die concrete oplossingsrichtingen voortkomen. Dat geeft ook de mate van urgentie aan. Het zou mooi zijn als het Katwijkse bestuur iets minder warm zou lopen voor toerisme en windmolens en iets meer belang zou hechten aan deze sociaal-culturele agenda.
Gelukkig kunnen we ook op het lokale niveau veel doen om onderdelen van de welvaartsstaat en de verzorgingsstaat in de lucht te houden. Hetzelfde geldt voor de sociale cohesie en alles wat tot ons democratische en christelijk-humanistische gedachtegoed hoort. Maar beleid zonder goede diagnose is gedoemd om te mislukken. Vandaar deze voorzet.
Gelukkig kunnen we ook op het lokale niveau veel doen om onderdelen van de welvaartsstaat en de verzorgingsstaat in de lucht te houden. Hetzelfde geldt voor de sociale cohesie en alles wat tot ons democratische en christelijk-humanistische gedachtegoed hoort. Maar beleid zonder goede diagnose is gedoemd om te mislukken. Vandaar deze voorzet.
12 januari 2016
Katwijk bezuinigt op democratie
Ondoorgrondelijke wegen
Katwijk gaat het aantal stembureaus bij het
referendum over de Oekraïne van 33 terugbrengen naar 17. Het lijkt wel of ze er
geen zin an hebben. Het is goed voorstelbaar dat de portefeuillehouder Verkiezingen
in B&W als privépersoon geen zin heeft in een
referendum over Oekraïne. Het is ook heel respectabel om er straks tegen of
voor te stemmen of zelfs om thuis te blijven.
Maar het wordt een beetje minder begrijpelijk als
een ambtenaar om logistieke en financiële redenen, die al dan niet als alibi
worden gebruikt om niet teveel werk op het bordje te krijgen, spontaan zou gaan
voorstellen om het aantal stembureaus te halveren. We weten niet precies hoe
het gegaan is. Of het idee in het College of in het ambtelijk apparaat is
geboren is onbekend. Dat doet er natuurlijk ook niet toe want het College is
verantwoordelijk. Maar ik probeer onbegrijpelijke dingen waar mogelijk toch altijd
te snappen. Je wilt die gedachtegang of redeneerlijn in het snotje krijgen.
Tenslotte heb ik nog ergens in de kelder een psychologendiploma liggen.
Helaas heeft me dat in deze kwestie niet geholpen. De
zaak is voor ons volslagen onbegrijpelijk. Het is bovendien moeilijk te vatten dat
de hogere ambtelijke legerleiding de kwestie heeft laten passeren. En ook in het
gezelschap van de bestuurders heeft blijkbaar niemand aan de noodrem getrokken.
Dat iemand een keer een waas voor zijn ogen heeft, of even te druk is met
belangrijkere zaken en dus even niet goed oplet, kan gebeuren. Maar dat zo’n
stuk ongehinderd alle roadblocks in het gemeentefort kan passeren ? Ik vind dat
bijzonder. Het zal toch niet zo zijn dat de inhoud van het referendum een rol heeft gespeeld ? Dat zou wel erg onprofessioneel zijn.
Superwoman
Maar nu de feiten zo liggen moet KiesKatwijk maar
weer eens aan de noodrem trekken. We doen dat niet graag. Ook wij zouden liever
achterover leunen en af en toe eens een complimentje uitdelen of een bezoekje
aan een of andere speeltuin afleggen. Maar zo werkt dat niet in Katwijk.
Regelmatig moeten wij in de benen om als een soort Superman c.q. Superwoman het
nodige onheil te voorkomen. Recent nog hebben we voorkomen dat er een tweede
trance van 30.000 euro zou worden uitgekeerd aan de actiegroep die een zinloze en
heilloze strijd voert tegen de windmolens op zee. Ook zo’n actie waarvan je de
emotie die er aan ten grondslag ligt wel kunt aanvoelen of meevoelen, maar die
absoluut nooit had mogen leiden tot het bestuurlijk besluit om er
gemeenschapsgeld aan te verbrassen.
Achterlijk
Toen we recent hebben gepleit voor een onderzoek en
een programma om iets te gaan doen aan het relatief lage opleidingspeil in
Katwijk werden we uitgelachen of althans niet serieus genomen. “Denk je soms
dat we hier achterlijk zijn” kregen we van een wethouder te horen. Dat hadden
we niet beweerd, maar wel dat er heel veel talent is dat blijkbaar niet wordt
omgezet in een bij het betreffende niveau passende diploma. Veel talent in
Katwijk blijft onbenut. En we hadden trouwens niet gezegd dat iedereen naar de
universiteit moet, want een echt goede vakman hoeft ook niet bang te zijn voor
de toekomst. Kijk en dan zijn we als KiesKatwijk blij als er opeens uit het
niets vanuit het gemeentefort een persbericht wordt afgeschoten dat er een
serieus begin wordt gemaakt met een aanpak om het opleidingspeil op te krikken.
En buitengewoon verstandig dat we dan eerst eens goed gaan onderzoeken wat de
oorzaken van die onvoldoende scholingsgraad zijn. Men is dus op het gemeentehuis gelukkig helemaal niet
achterlijk. Alle hulde ! Ga zo door ! Dit geeft de burger (en KiesKatwijk)
moed.
Bezuinigen op de
democratie
We moeten er dus maar van uitgaan dat ze in het gemeentefort in het
algemeen gewoon even wat meer tijd nodig hebben om tot de juiste besluiten te
komen. Maar soms is die tijd er niet. Dat is dan vooral in die gevallen wanneer
men zichzelf in de hoek geverfd heeft en geen kant meer uit kan. In zo’n geval
is het toch mooi dat onze democratie een correctiemogelijkheid kent in de vorm
van de volksvertegenwoordiging. Daarom roepen we onze collega raadsleden op om
onderstaande motie a.s. donderdag te steunen. De argumenten worden in de tekst
gegeven. We gaan toch niet meemaken dat we in Katwijk op de democratie gaan
bezuinigen ? De beeldvorming die de bezuiniging van 12.000 euro zou veroorzaken
krijgen we met nog geen 3 ton aan citymarketing weer recht gebreid.
De voorlopige tekst van de motie (wordt nog ingekort) is als volgt:
De voorlopige tekst van de motie (wordt nog ingekort) is als volgt:
Motie
De raad van de
gemeente Katwijk, bijeen op donderdag 14 januari 2016,
Constaterende dat:
a)
Het College van B&W besloten heeft het aantal stembureau bij het
referendum op 6 april a.s. te verminderen van 33 tot 17;
b)
Als motief hiervoor onder andere “de aard der verkiezing” wordt genoemd,
zonder dat wordt uitgelegd wat hiermee wordt bedoeld;
c)
Verder wordt aangedragen dat het keuzeproces voor de kiezer eenvoudiger zou
zijn dan in andere gevallen, waaruit blijkt dat de eigen organisatie c.q. het
logistieke gemak centraal gezet wordt, en niet het belang van de kiezer of de
verkiezing;
d)
Er verwachtingen worden uitgesproken m.b.t. een laag opkomstpercentage,
iets dat niet relevant is;
e)
Het college zich
bewust is van het feit dat er van de halvering van het aantal stembureaus een
ongewenste signaalwerking kan uitgaan, maar men dat gegeven blijkbaar niet van
doorslaggevend belang acht;
f) Het college melding maakt van het feit dat
de VNG zich zorgen maakt over de gevolgen voor de toegankelijkheid van het
stemproces voor de burger wanneer het aantal stembureaus wordt beperkt, maar
dat het gedrag van het college er niet op wijst dat men deze gedachte serieus
neemt;
g)
Tenslotte wordt
gerefereerd aan het feit dat de kosten van het referendum met de vergoeding uit
het gemeentefonds mogelijk niet gedekt kunnen worden, terwijl bij tal van
andere gedecentraliseerde taken, waarmee zeer aanzienlijk veel hogere bedragen en
tekorten gemoeid zijn, geen consequenties m.b.t. het niveau van uitvoering
worden getrokken;
h)
Geschat wordt dat
met het collegebesluit 12.000 euro bespaard kan worden.
Overwegende dat:
a)
Bij democratische verkiezingen het belang van de kiezer, alsmede de
laagdrempeligheid van de verkiezing, voorop moeten staan en dat bedrijfsmatige,
logistieke en/of organisatorische overwegingen volgend dienen te zijn:
b)
Financiële overwegingen op dezelfde wijze van secundair belang
dienen te zijn;
c)
Het college van
B&W de zaak omdraait en zijn besluit volledig onderbouwt vanuit de
organisatorische invalshoek, en dat men daarmee de burger en het democratisch
proces niet voorop stelt;
d)
Er vanuit
principiële overwegingen niet bezuinigd moet worden op het democratisch proces;
e)
Er ongewild
beïnvloeding van de verkiezingen kan plaatsvinden, althans dat dit verwijt naar
voren gebracht kan worden door belanghebbenden, omdat er een selectieve
aandacht voor doelgroepen (in dit geval ouderen) heeft plaatsgevonden die wel
in de zeer directe omgeving kunnen stemmen;
f)
Het college zich
niet de positie moet aanmeten om een kwalitatief onderscheid te mogen maken
tussen soorten verkiezingen, en/of de aard of het belang van de kwesties die er
bij betrokken zijn, en dat dit besluit wel die suggestie wekt;
g)
Het principe van
gelijke behandeling in gelijke gevallen in onze rechtstaat een leidend beginsel
is;
h)
De afweging
tussen 12.000 euro bezuiniging en het afzien van een lagere werklast enerzijds
en anderzijds zaken zoals het risico op schade aan het democratisch gehalte van
deze verkiezing en aan democratische principes in het algemeen, alsmede het
lagere niveau van dienstverlening aan onze burgers, het genomen besluit niet
rechtvaardigt;
i)
Het onverstandig
is om hiermee een vorm van precedentwerking te introduceren waarbij in de
toekomst andere referenda ook met een gehalveerd aantal stembureaus zullen
moeten worden gehouden;
j)
Het geen pas
geeft en het geen relevant feit oplevert dat het college, in een kennelijke
poging het eigen gedrag te rechtvaardigen, naar enkele buurgemeenten wijst die
eveneens een reductie van het aantal stembureaus hebben toegepast.
Verzoekt het college:
Geen onderscheid
te maken met het aantal in te richten stembureaus tussen de reguliere
verkiezingen en referenda.
Abonneren op:
Posts (Atom)